تألیف اعتبار علمی نویسنده را نشان می دهد - مجله حیات

هوشیار در مورد حساسیت های تألیف کتاب تخصصی گفت: من نویسنده نیستم و فقط سعی کردم یافته های علمی و پژوهش های خودم را جمع آوری کنم. حساسیت کتاب های علمی و دانشگاهی بیشتر است؛ چون قرار است کتابی بنویسیم که مرجع علمی باشد، مورد استفاده پژوهشی و استناد دانشجویان مختلف باشد که ورود به این عرصه کار جسورانه ای است.

این نویسنده با ذکر این که ترجمه یک مهارت و قدرت تبدیل مفاهیم است؛ گفت: بومی نگاری زمانی اتفاق می افتد که تألیف و ترجمه کنار هم باشد که این هم کار سختی است. برای این که مضمون فکری یک نویسنده غیر بومی را به زبانی تبدیل کنیم که برای مخاطب هم زبان ما قابل تشخیص و خوانش باشد؛ باید قدرت تألیف در کنار ترجمه قرار گیرد.

وی اضافه نمود: اگر ترجمه عین به عین باشد صرفا یک مهارت را منتقل می کنیم. وقتی می خواهیم مفهوم و مضمون را طوری منتقل کنیم که برای افراد بومی منطقه قابل درک و فهم باشد کار دشواری است. دیدگاه شخصی من این است که این کار تخصص بالایی می خواهد و از تألیف اصلی هم سخت تر است. این به این علت است که نمی دانیم ذهنیت نویسنده اول چه بوده، چه قصدی داشته و چه مضمون و مفهومی را در جوهره وجودی کلمات پیش بینی نموده تا به مخاطب منتقل گردد.

هوشیار توضیح داد: در بحث ترجمه به خصوص حوزه هنر، وقتی از منظر تکنیک به موضوع نگاه می کنیم؛ ترجمه توصیف صرف است، اگرچه این تکنیک در هنرهای مختلف مانند هنرهای تجسمی یا صنایع دستی فرق دارد اما در حوزه هنرهای سنتی به خاطر هویتی که در منطقه است، محتوا، مفهوم، هویت، نقش مایه ها و اصول ضمنی کار است که به آن شخصیت می دهد. اگر فردی بیگانه این هنرها را معرفی کند از روح معنوی و هویت بومی آن مطلع نیست. به طور مثال در سفرنامه هایی که به وسیله مستشرقین کار شده است ردپای صنایع دستی را می بینیم؛ که فقط پوسته ظاهری و لایه رویی آن توصیف شده است.

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران